نام علمی : Eugenia uniflora
نام انگلیسی : Suriname cherry
خانواده : Myrtaceae
گیلاس سورینام گیاهی از خانواده موردیان و بومی کرانه‌های شرقی آمریکای لاتین است و از سورینام و گویان تا جنوب برزیل و همچنین در پاراگوئه، اوروگوئه و آرژانتین یافت می‌شود. در اروگوئه و برزیل با نام پیتانگا و در کشورهای پیرامونی با نام نانگاپیری شناخته می‌شود. گیاهی با مقاومت نسبی به آفات و سرشار از آنتی‌اکسیدان است که پرورش آن ساده است. گیلاس سورینام معمولا در باغ‌ها برای ایجاد پرچین و دیواره استفاده می‌شود. این گیاه به عنوان یک گیاه زینتی به جزایر برمودا معرفی شد اما از کنترل خارج گشته و اکنون به عنوان یک گیاه مهاجم شناخته می‌شود. درختی کوچک با فرم مخروطی و رشد آهسته است که تا هشت متر رشد می‌کند. با شکستن یا بریدن شاخه‌ها نوعی صمغ با بوی تند از آن خارج می‌شود که در افراد مستعد ناراحتی تنفسی ایجاد می‌کند.
میوه‌های خوردنی آن از نوع سته بوده و طعم آن‌ها بر حسب میزان رسیدگی و رقم دامنه‌ای از ترش تا شیرین را شامل می‌شود. استفاده خوراکی رایج آن استفاده به عنوان طعم‌دهنده و همچنین تهیه ژله و مربا می‌باشد. میوه‌ها میزان بالایی ویتامین ث دارند و منبعی سرشار از ویتامین آ هستند. در برزیل برگهای گیلاس سورینام بر کف منازل ریخته می‌شوند که بر اثر فشردگی زیر پا نوعی رایحه تراوش می‌کنند که مگس ها را فراری می‌دهد. در بخش‌های خاصی از اروگوئه از برگهای گیلاس سورینام در تهیه چای استفاده می‌شود.
گیلاس سورینام ویژگی‌های دارویی فراوانی دارد. روغن استحصالی از آن ضد فشار خون، ضد دیابت، ضد سرطان و مسکن بوده و همچنین فعالیت ضد ویروسی و ضد قارچی در آن مشاهده شده است. این گیاه به طور گسترده‌ای به عنوان یک درمان سنتی ضد بیماری‌های معده در آمریکای جنوبی به کار برده می‌شود.
عکس هایی بیشتر از گیلاس سورینام :
