معرفی گیاه- آکمه‌آ Aechmea

آکمه‌آ Aechmea به خانواده Bromeliaceae تعلق دارد و بومی آمریکای جنوبی است. این گیاه شامل 255 گونه است که برخی از آنان و همچنین دو رگه‌های حاصل از آنان به عنوان گیاهانی زینتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این گیاهان همیشه سبز، بدون ساقه هستند و برگهایی به رنگ سبز ساده یا ابلق و حتی رنگین دارند  و برگها حول محوری به دور هم قرار گرفته اند. در فصل بهار ساقه گل ظاهر می شود و در انتهای ساقه ، گلهایی اکثرا به رنگ صورتی – قرمز شکل می گیرند.

محبوبترین گونه ها

A.chantinii  با نام انگلیسی Amazonian zebra plant شناخته می شود دو رگه های بیشماری از این گیاه تا کنون بدست آمده است . برگهایی سبز رنگ و ببزرگ با خطوطی عمودی زرد رنگ و خطوط افقی نقره ای رنگ دارد. حدود 90-30 سانتیمتر ارتفاع دارد و 90-60 سانتیمتر بر روی زمین فضا اشغال می کند. گلها براکته هایی قرمز-نارنگی رنگ دارند

A. fasciata با نام انگلیسی silver vase, urn plant شناخته می شود رشدی کند دارد حدودا 90-30 سانتیمتر ارتفاع می یابد و حدود 60 سانتیمتر بر روی زمین فضا اشغال می کند. برگهای آن حدود 90-45 سانتیمتر طول دارند.  روی برگها حصوص نقراه ای رنگ و افقی دارد برخی از انواع این گیاه در حاشیه برگهای خود دارای تیغهایی هستند. گلهای این گیاه بنفش رنگ هستندد وقتی ساقه گل از بین می رود تمام گیاه از بین می رود اما از کنار گیاه مرتبا پاجوشهایی در می آید که جایگزین گیاه اصلی می شوند.

A. fulgens با نام انگلیسی Coralberry شناخته می شود برگهایی به طول 30 سانتیمتر دارد و برخی انواع آن برگهایی به رنگ قرمز تیره دارند . ساقه گل بلند و گلهایی به رنگ بنفش و براکته هایی نارنجی – قرمز دارند. این نمونه نسبت به سایر گیاهان آکمه آ به نور کمتری در محیط نیاز دارد.

A.distichantha  با نام انگلیسی Brazilizn vaseplant, vase plant  شناخته می شود. این گیاه 90-60 سانتیمتر ارتفاع دارد طول برگها 90-45 سانتیمتر است و گلهای گیاه قرمز رنگ می باشند.

تصاویر برخی از گونه های گیاهان آکمه آ را میتوانید در انتهای مطالب مشاهده کنید.

توجه: همانطور که در مقدمه اشاره شد گیاهان آکمه‌آ به خانواده برومیاسه Bromeliaceae تعلق دارند. در این خانواده گیاهان زینتی معروف دیگری همچون آناناس، کریپتانتوس، بیلبرجیا و گازمانیا وجود دارند که در مورد هر یک پستهای اختصاصی در وبلاگ وجود دارد.

شرایط محیطی

آبیاری: گیاهان آکمه آ به طور کل در برابر خشکی خاک نسبتا مقاوم هستند و انجام عمل آبیاری پیاپی و قبل از خشک شدن سطح خاک و یا ماندگاری آب در اطراف ریشه های گیاه یکی از دلایل پوسیدگی و از بین رفتن این گیاه است. بنابراین زمانی آنرا آبیاری کنید که سطح خاک تا عمق حدود چند سانتیمتر خشک شده باشد. در مورد این گیاهان بهتر است که همواره مقداری آب در فضای داخلی و حفره وسط گیاه که ناشی از قرار گیری برگها به دور هم است، وجود داشته باشد. بنابراین حتی اگر خاک نسبتا خشک شود اما در این حفره مقداری آب داشته باشد مشکلی برای گیاه پیش نخواهد آمد. توجه داشته باشید که آب مانده و کهنه در این قسمت میتواند  منجر به شیوع برخی بیماریها و همچنین فعالیت برخی آفات شود بنابراین هر ماه یک مرتبه و حداکثر هر ماه ماه یک مرتبه با کج کردن گیاه این آب را خالی کرده و آب تازه بریزید. اگر برای پر کردن این فضا از آب مقطر استفاده کنید نیز بهتر است. همچنین این گیاه از رطوبت هوا لذت می برد بنابراین می توان برنامه غبارپاشی روزانه را بخصوص در صبح هنگام اجرا کرد تا به شادابی بیشتر گیاه کمک شود.

نور: به مکانی نیمه سایه و یا سایه نیاز دارند اما این به معنی تاریک بودن مکان نگهداری گیاه نیست بلکه به نور کافی نیاز دارد و پنجره های غربی و یا شرقی مکانهای مناسبی برای نگهداری این گیاهان هستند.  تابش اشعه مستقیم هوا به این گیاه بستگی به دمای هوا دارد. هر مقدار که هوا گرم تر باشد بهتر است که مکان نگهداری گیاه از سایه بیشتری برخوردار باشد. اما با سردتر شدن هوا و کاهش شدت نور خورشید همانند فصل زمستان و از پشت پنجره می توان آنرا برای مدت محدودی همانند 2-1 ساعت بخصوص در ساعات اولیه صبح از نور مستقیم آفتاب بهره مند کرد.

دما: در تابستان که به طور کل نور در محیط بیشتر است دما را می تواند بین 30-21 درجه تحمل کرده و رشد کند اما در ابتدای بهار، طی پاییز و زمستان بهترین دما  24-18 درجه است و حداقل دمای مناسب برای این گیاه 15.5 درجه می باشد. گیاهان آکمه آ تحمل هوای سرد و نزدیک صفر درجه را ندارند و معمولا زیر 4 درجه سانیتگراد شروع به پوسیدن و از بین رفتن می کنند .

خاک: گیاهان آکمه آ به خاکی سبک با زهکش خوب نیاز دارند. در واقع باید گفت که نگهداری از این گیاهان بسیار آسان است اگر شرایط خاکی مناسب داشته باشند. خاک سنگین و زهکش نامناسب خاک دلیل اصلی پوسیدگی این گیاه و از بین رفتن آن است. مثلا می توان از مخلوط خاکی حاوی یک سوم پوسته خرد شده درختان + یک سوم پرلایت یا شن + یک سوم پیت موس و یا یک قسمت خاک برگ+ یک قسمت شن دانه درشت استفاده کرد.برای کوددهی این گیاه می توان در طی فصل تابستان از کودهای کامل همانند 10-10-10 با نصف غلظت و یا 20-20-20 البته با یک سوم غلظت هر 6 هفته یکبار استفاده کرد.

تکثیر: از کنار گیاه اصلی مرتبا پاجوشهایی در می آیند که می توان در زمان تعویض گلدان در فصل بهار ، این پاجوشها را از یکدیگر جدا کرد و به عنوان گیاهانی مستقل در گلدانهای جداگانه کاشت کرد. البته بهترین زمان جدا سازی این پاجوشها هنگامی است که به حدود یک سوم یا یک دوم گیاه مادری رسیده باشند. پاجوشها بعد از جداسازی رشد کرده و در طی 3-1 سال می توانند به اندازه ای رشد کنند که توانایی گلدهی بیابند.

آفات و بیماری: از آفات این گیاهان می توان به شپشکها و کنه های گیاهی اشاره کرد .پوسیدگی ریشه یکی از شایع ترین بیماریهای این گیاهان است که معمولا به دلیل نامناسب بودن زهکش خاک و یا آبیاری بیش از اندازه روی می دهد.

تحریک گلدهی این گیاه: ابتدا باید بدانیم که این گیاهان باید از مرحله جوانی به مرحله بلوغ وارد شوند تا بتوانند گل بدهند و این مسئله ممکن است مدتی طول بکشد. در مورد گیاهان بالغ نیز امکان دارد که گلدهی صورت نگیرد حتی اگر شرایط محیطی مناسب باشد که در این صورت می توان با یک روش خانگی آنها را به گلدهی وادار کرد. بدین صورت که آ ب محفظه میانی گیاه را با کج کردن گلدان خالی کنید سپس گیاه را در کیسه پلاستیکی بزرگی که تمامی حجم گیاه را در بر گیرد قرار دهید و در داخل کیسه نیز یک عدد سیب قرار دهید و  حدود 10 روز صبر کنید. میوه سیب ماده اتیلن را از خود آزاد می کند که این ماده تولید گل در این گیاه را تحریک می کند.