نام فارسی: آکاسیا

نام انگلیسی:SILVER Wattle

نام علمی:Acasia Dealbata

خانواده: Legominoseae

نوع:  درخت همیشه سبز

اندازه (متر): 20 ارتفاع * 10 گستردگی

فرم: مخروطی تا گرد

بافت: نرم

رنگ برگها: سبز

فصل گلدهی: اواخر زمستان، بهار

کاربرد در محوطه سازی ها: تاکیدی، محوطه چمن و اطراف محوطه های گلکاری، کنار خیابان

رنگ گلها: سفید تا زرد

سرعت رشد: سریع

نیاز به آبیاری: متوسط

مقاومت به سرما: متوسط

نیاز های نوری: آفتابی

توضیحات در مورد گیاه:

آکاسیا از درختان با ارزش مناطق نیمه گرمسیری است که زمستان را تا حدود 9 درجه سانتیگراد به خوبی تحمل میکند. در شمال و بخصوص در مناطق جنوبی ایران در حاشیه خلیج فارس این درختان به فراوانی در کنار جاده ها و دشت ها دیده میشوند. از ذرختان مقاوم در برابر خشکی و کم آبی میباشد. برگهای آن از برگچه های ریز تشکیل شده است. در اواخر زمستان این گونه گلهای زرد زیادی را تولید میکند که بعد از مدتی تبدیل به غلاف های بلندی می شوند. این غلاف ها در فصل پاییز و زمستان ریزش کرده و باعث کثیف شدن زیر درختان میشود.

گونه مذکور دارای رشد سریعی بوده و به این خاطر نیاز به خاک حاصلخیزی دارد. عمر این گیاه کوتاه بوده و به طور متوسط 20 تا 30 سال است. درختان بزرگ و پیر را باید هر از چندگاهی هرس کرد تا تور به قسمت های داخلی تاج برسد. چون شاخه های واقع در سایه از بین خواهند رفت و هیچ وقت شاخه جدیدی در این قسمت تولید نخواهد شد بنابراین هرس برای حذف این شاخه ها لازم است. گل های آکاسیا با عنوان میموزا در گلفروشی ها ممکن است عرضه شود.

روش های تکثیر و ازدیاد:

از طریق بذر انجام میشود. پوشش بذر ها را با خواباندن در اسید سولفوریک غلیظ به مدت 2 ساعت و یا ریختن آب جوش بر روی بذر ها و نگهداری آن در آب ریخته شده به مدت 12 ساعت تا حد زیادی نرم میشود. قلعه های برگدار تیز در صورت تیمار با IBM 8000 ppm  در شرایط مه افشانی ریشه دار میشوند.